Πάμε!

Μ' ένα CD του kubuntu (τη desktop έκδοση) στο χέρι, είμαστε έτοιμοι για εγκατάσταση! Είχα ακούσει ότι τα HP χρειάζονται κάποιο ειδικό driver για να δει το λειτουργικό το δίσκο (π.χ. το αυθεντικό setup CD των Windows XP δεν βλέπει το δίσκο!) αλλά τέτοιο πρόβλημα δε μου προέκυψε. Όλα δούλεψαν ρολόι!

Πού όμως θα εγκαθιστούσα το kubuntu; Ο δίσκος χρειαζόταν repartition και γι' αυτό φρόντισε το setup του kubuntu. Ο δίσκος είχε τρία (3) partition: αυτό που εγκαταστάθηκαν τα Windows, αυτό που η HP ονομάζει recovery partition που μπορεί και να σβηστεί αν έχεις πάρει αντίγραφα ασφαλείας σε DVD κι ένα τρίτο, μικρό, 1 GB που αποδείχτηκε ότι περιείχε το Quick Play της HP, μια εφαρμογή υποτίθεται για να παίζεις multimedia χωρίς να ξεκινήσεις τα Windows - μπούρδες, πάλι Windows ξεκινούν, απλά μια «ελαφριά» έκδοση (embedded). Λοιπόν, μίκρυνα το partition των Windows και τ' άλλα δύο τ' άφησα όπως ήταν. Στο χώρο που προέκυψε (1ον) δημιούργησα ένα extended partition και (2ον) στο extended partition δημιούργησα ένα linux (ext3) partition που το όρισα ως root (/), ένα swap δυο φορές όσο η RAM και το υπόλοιπο το όρισα vfat ως χώρο γενικής αποθήκευσης να το βλέπουν και τα Windows και το Linux. Προσωπικά, δεν συνιστώ ν' αφήσετε το setup να κάνει του κεφαλιού του!

Αφού τελειώσαμε με το repartitioning, η εγκατάσταση συνεχίστηκε ομαλότατα! Όταν ολοκληρώθηκε, επανεκκίνησε και βρεθήκαμε στο μενού του grub, δηλαδή, του boot loader του linux, όπου διαλέγουμε λειτουργικό. Εκτός από το kubuntu είχαμε κι όλες τις απαραίτητες επιλογές για τα Windows: κανονική εκκίνηση, εκίνηση από το recovery partition και το quick play! Εκκινήσαμε το kubuntu και ιδού! Όλες οι συσκευές είχαν αναγνωριστεί και λειτουργούσαν κανονικά! Μπορούσαμε πια να δουλέψουμε παραγωγικά στο kubuntu!